Kontu erratua
Eskean dabil mundua,
eskeko egunotan.
Eskatu eta eskatu,
emateko prest ez dagoenean.
Brankillos sarri izaten zen gure atarian eskean. Behin, horrenbesterako konfiantza bagenuela eta zera galdetu nion.
Nik. — Hi zergatik habil eskean, zerena batzen duk? — Patxada handiz, begietara begiratu eta hauxe erantzun zidan.
Bran.— Kontu erratuarentzat batzen dut mutiko!
Nik.— Kontu erratuarentzat?
Bran.— Bai kontu erratuarentzat. — errepikatu zuen. Jarri nuen aurpegieraz konturatuta, bere azalpenarekin jarraitu zuen. — Garai batean eroso bizi nintzen. Hazienda oparoa nuen eta ez zitzaidan ezer falta. Eta ongizate horretan bizi denak buruari eragiteko ahalmena astia eta patxada izaten duenez, egun batean mundu honetan gelditzen zitzaidan denbora kalkulatzea otu zitzaidan. Kontuak atera nituen eta neukan hazienda guztiak, egunez egun banatu nuen, epe bakoitzari honenbestekoa egokituz. Egia esan luzaroan bizi izan naiz ondasunei aditu gabe, harik eta ahitu ziren arte. Hazienda bukatu zen baina nire bizitza ez. Ordutik ari naiz erratutakoarentzat eskean. Eta zintzoa izan gura badut, orain arte ondo konpondu izan naiz. Azken aldi honetan ordea, konturatzen hasita nago eskekook ez garela kale bazterretako zarpailak soilik, mundua osoa dabilela eskean, ekonomialari, politiko, kazetari, gizarte osoa ari dela KONTU ERRATUARENTZAT BATZEN. Egunotan, estimu handiagoa diot neure buruari.
Herri jakituriatik jaso eta egokitutakoa
Doro Zobaran
